ترافیک، من، شما

آیا تا به حال وقتی در ترافیک سنگین گیر افتاده اید به خودروهای کناریتان نگاه کرده ای؟
بدون شک خواهید دید بیش از 90 درصد آن ها تک سرنشین و شاید چند خودرو با دو سرنشین اطرافتان به چشم بخورد. تنها تاکسی ها هستند که سه یا چهار سرنشین دارند(البته آن هم به ندرت).
با خود به فکر میروید که ای وای ببین چقدر مردم .... شده اند (به جای ... هر فردی با دیدگاه شخصیش کلمه ای قرار خواهد داد، مثل بی فرهنگ، از خودراضی، آسایش طلب، مرفه، وضع خوب و ...) کمی خودروها جابجا می شوند، در این بین بعضی رانندگاه مانند عقاب  به دنبال شکار منفذی بین ماشین ها برای عبور می باشند و مدام چپ و راست میروند و در اکثر مواقع با فردی که مستقیم میرود فرق چندانی نمیکند، ناگهان این فکر که چرا خود من هم تک سرنشینم به ذهنتان خطور میکند، و اینجاست که ما بهترین توجیه گر عالم میشویم:
مگر خودروی من چقدر آلایندگی تولید میکند؟
این همه خودرو، من هم یکی از آن ها!!!
من کارهای مهمی دارم که نمیتوانم ...!!!
اتوبوس به کلاس ما نمی آید!!!!
این همه پول ماشین دادم که راحت باشم!!!
این حرف ها برا عوامه ما فرق داریم!!!
مسیرهایی که من میرم خودروی عمومی نداره!!!
و شاید اگر بخواهیم بنویسیم این لیست به تعداد اشخاص ادامه پیدا خواهد کرد.
مشکل از کجاست؟؟؟
از فرهنگ مردم یا از خدمات شهری؟؟؟
ادامه خواهد داشت.....